داستانهای مهدوی (9): آوای گریستن
پرسیده بود:
نوزادها، چرا بی دلیل گاهی می خندند و بی درد، گاهی گریه می کنند؟!
امام صادق علیه السلام به مفضل فرمود:
نوزادی نیست مگر اینکه امام زمان خودش را می بیند و با او نجوی می کند.گریه های نوزاد برای غیبت امام است و خنده هایش برای آمدن امام به سمت او.اما زمانی که نوزاد زبان باز می کند، در این رحمت بر او بسته می شود و بر دلش مُهر فراموشی می خورد.»(بحارالانوار، ج 25،ص382)
درباره این سایت