باورش، برای ما دشوار است. اینکه روزی، روزگاری اعلام کنند:

هر که محتاج مال دنیاست، برخیزد. اینکه از میان جمع، فقط یک نفر برخیزد.

بعد، دامنش را پر از طلا و نقره کنند. بعد همان یک نفر هم پشیمان شود.

همان یک نفر هم آرزو کند که ای کاش سینه ی گشاده می خواست. ای کاش حریص ترین مردم نبود.

بعد، بخواهد که طلاها و نقره ها را پس بدهد. ولی از او قبول نکنند.

باور قسمت آخرش ولی برای ما دشوار نیست.